Μπορεί η σωματική άσκηση στην εφηβική ηλικία να βελτιώσει την οστική πυκνότητα του σκελετού ως παρακαταθήκη για τη μετέπειτα ζωή;
Η μελέτη
Πιο συγκεκριμενα, στη μελέτη των Ahmed Elhakeem, PhD και συνεργατών από το πανεπιστήμιο του Bristol στο Ηνωμένο Βασίλειο ταυτοποίησαν 2,569 υγιή παιδιά από ένα σύνολο 15,589 βρεφών που είχαν συμπεριληφθεί στη μελέτη Avon Longitudinal Study of Parents and Children κατά τη γέννησή τους.
Η τελική ομάδα μελέτης αποτελούταν από παιδιά που είχαν πιστοποιημένες μετρήσεις φυσικής δραστηριότητας στην ηλικία των 12, 14, 16 και/ή 25 ετών και είχαν με επιτυχία συμμετέχει σε 4 επαναλαμβανόμενες δοκιμασίες επιταχυνσιομέτρου σύμφωνα με τη μελέτη.
Τα δεδομένα
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα επιταχυνσιομέτρου για να ξεχωρίσουν τους συμμετέχοντες σε τρεις υποομάδες μέτριας έως έντονης έντασης άσκησης και σε τρείς υποομάδες ελαφριάς έντασης άσκησης, για κάθε φύλο.
Αξιολόγησαν κάθε συμμετέχοντα στην ηλικία των 25 ετών για την οστική πυκνότητα του αυχένα του μηριαίου οστού (Μ.Ο.Π) χρησιμοποιώντας τη μέθοδο DEXA και τις κατηγοριοποιήσεις της σύμφωνα με τη μελέτη.
Από τις τρεις υποομάδες μέτριας έως έντονης έντασης άσκησης, η υψηλή ομάδα εφήβων (η οποία αποτελούνταν από τους εφήβους με τα υψηλότερα επίπεδα πρώιμης σωματικής άσκησης), τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες συμμετέχοντες, είχαν τη μεγαλύτερη βελτίωση στην οστική πυκνότητα (BMD) του μηριαίου αυχένα.
Οι ερευνητές επίσης παρατήρησαν ότι τα αγόρια αφιέρωναν περισσότερη ώρα στη μέτριας έως έντονης έντασης σωματική άσκηση και είχαν υψηλότερη μέση οστική πυκνότητα μηριαίου αυχένα σε σχέση με τα κορίτσια.
Οι ερευνητές για αυτή τη μελέτη έγραψαν:
«Τα ευρήματά μας για μια συσχέτιση μεταξύ της οστικής πυκνότητας του μηριαίου οστού και των γεωμετρικών του παραμέτρων και της μέτριας έως έντονης έντασης σωματικής άσκησης, σίγουρα όχι όμως της ελαφριάς έντασης, έρχονται να ενισχύσουν την παρατήρηση προηγούμενων μελετών που αναφέρουν ότι ο χρόνος που αφιερώνεται σε μέτρια έως έντονη σωματική άσκηση σχετίζεται θετικά με την οστική πυκνότητα του ισχίου και τη γεωμετρία του».
Συμπερασματικά, «εφόσον αυτά τα ευρήματα μπορούν να αναπαράγονται σε ανεξάρτητες μελέτες, υποδηλώνουν ότι η συμμετοχή των παιδιών σε μέτριας έως έντονης έντασης σωματική άσκηση μπορεί να αποδειχτεί ωφέλιμη για το μέλλον της σκελετικής υγείας τους».