Το υποτροπιάζον ύδραρθρο μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε μεγάλη άρθρωση του ανθρώπινου σώματος όπως π.χ το γόνατο, το ισχίο, ο αστράγαλος.
Μια από τις πολλές αιτίες αυτής της κατάστασης μπορεί να είναι και η λαχνοοζώδης υμενίτιδα.
Η Λαχνοοζώδης υμενίτιδα
Η λαχνοοζώδης υμενίτιδα (Pigmented ViloNodular Synovitis) είναι μια πάθηση κατά την οποία ο φυσιολογικός αρθρικός υμένας γίνεται υπερτροφικός, αποκτά ιδιαίτερα πλούσια αγγείωση και καταλαμβάνει πλέον περισσότερο χώρο στην άρθρωση από εκείνο που του αναλογεί.
Επιπρόσθετα, λόγω αυξημένου όγκου και διείσδυσης σε κοιλότητες της άρθρωσης όπου φυσιολογικά είναι ελεύθερες περιεχομένου, ο υμένας τραυματίζεται με αποτέλεσμα να δημιουργείται συλλογή στην άρθρωση με μικτά στοιχεία αίματος και αρθρικού υγρού.
Η Άρθρωση που προσβάλλεται
Η συνηθέστερη άρθρωση που προσβάλλεται από λαχνοοζώδη υμενίτιδα είναι το γόνατο, με το ισχίο να έρχεται δεύτερο και τρίτη την άρθρωση της ποδοκνημικής (κοινώς αστράγαλος).
Επίσης, δε φαίνεται να υπάρχει προτίμηση στο φύλο ενώ η ηλικιακή κατανομή είναι από 20-50 έτη.
Η Διάγνωση
Η λαχνοοζώδης υμενίτιδα μπορεί να υφίσταται για αρκετό καιρό πρωτού δώσει συμπτώματα που θα οδηγήσουν τον ασθενή στον ιατρό.
Συνήθως έχει προηγηθεί τραυματισμός της άρθρωσης που φαίνεται να είναι και ο τρόπος πυροδότησης της πάθησης.
Η χαρακτηριστική εξέταση που θα θέσει βάσιμη υποψία για τη διερεύνηση της ενδαρθρικής συλλογής είναι η μαγνητική τομογραφία. Η απεικόνιση του αρθρικού υμένα είναι χαρακτηριστική και πολλές φορές εντός αυτού αναγνωρίζονται στοιχεία αιμοσιδηρίνης που κάνουν σχεδόν βέβαιη τη διάγνωση.
Η οριστική διάγνωση και θεραπεία τίθεται με την αρθροσκόπηση της πάσχουσας άρθρωσης, τη βιοψία τμήματος του υπερτροφικού υμένα αλλά και τη χαρακτηριστική χρωματική χροιά του υμένα που λαμβάνει υποκίτρινο - καφέ χρώμα λόγω της διάχυσης της αιμοσιδηρίνης στους μαλακούς ιστούς.
Η Θεραπεία
Η θεραπεία είναι η όσο το δυνατό πληρέστερη αφαίρεση του πάσχοντος υμένα με τη διαδικασία της αρθροσκόπησης αν και κάποιες φορές λόγω διάχυτης υμενίτιδας μπορεί να χρειαστεί να γίνει και ανοικτός χειρουργικός καθαρισμός της άρθρωσης.
Η πάθηση έχει αυξημένα ποσοστά υποτροπής που κάποιες φορές φθάνουν το 50%, οπότε σε αυτές τις περιπτώσεις παρίσταται η ανάγκη 2ης χειρουργικής επέμβασης σε συνδυασμό με έγχυση εντός της άρθρωσης ραδιενεργού χημικής ουσίας ή και επιπρόσθετη ακτινοβόληση της άρθρωσης.